Adaptacja

Małe dziecko jest mocno związane emocjonalnie z rodzicami. Kluczową potrzebą dziecka jest potrzeba bezpieczeństwa. Często jest ona zaburzona w momencie rozłąki dziecka z najbliższymi, na przykład w chwili, kiedy dziecko po raz pierwszy zostaje w żłobku.

W nowej dla dziecka sytuacji czuje ono lęk. Małe dzieci mają słabo rozwiniętą orientację w czasie i przestrzeni. Dominujące uczucie lęku blokuje chęć poznania nowego miejsca. Dlatego małe dziecko nie zwraca uwagi na to, co się dzieje wokół niego i co się wokół znajduje. Nie jest w stanie zainteresować się zabawą i zabawkami. Cały czas koncentruje się na swoich emocjach.

W przygotowaniu dziecka do nowego etapu w jego życiu bardzo ważną rolę odgrywają rodzice.

W okresie poprzedzającym przyjście dziecka do żłobka należy maluchowi przedstawić placówkę jako coś niezwykłego, przyjemnego, bajecznego. Należy stopniowo oswajać malucha z nowym otoczeniem. Umożliwić dziecku zabawę na terenie placówki, dzięki czemu stanie się mu bliższa.

W okresie adaptacji swoją znaczącą rolę spełniają przede wszystkim pracownicy, którzy wspierają dzieci i ich rodziców w tym trudnym okresie.

Etapy adaptacji:

  • I etap
    • rozmowa przedstawiciela personelu z rodzicami i prezentacja placówki
    • przedstawienie pracowników, którzy będą się opiekować dzieckiem
  • II etap
    • przybycie dziecka do żłobka
    • skrócony czas pobytu dziecka w placówce, co umożliwia stopniowe, łagodne wrastanie w środowisko (jeśli to konieczne lub możliwe)
    • uzyskanie maksymalnie dużo różnorodnych wiadomości o dziecku przez opiekunów
    • przekazywanie rodzicom przez opiekunkę/opiekunki rzetelnych, najbardziej istotnych informacji o funkcjonowaniu dziecka w żłobku i funkcjonowaniu żłobka

 

10 dobrych rad

  1. Dbajmy o pogodny nastrój i pełną życzliwości atmosferę.
  2. Nie ulegajmy we wszystkim dziecku, ale jednocześnie nie wymagajmy od niego ponad jego siły.
  3. Przestrzegajmy ustalonego regulaminu dnia.
  4. Dostarczajmy dziecku odpowiednich bodźców rozwojowych, ale unikajmy szkodliwych.
  5. Nie traktujmy sami i nie pozwólmy traktować naszego dziecka na pokaz.
  6. Starajmy się dawać dziecku okazję do stawania się coraz bardziej samodzielnym i zaradnym.
  7. Nie zapominajmy, obok umysłu, kształtować charakter dziecka prze wyrabianie życzliwego stosunku do innych ludzi i do otoczenia.
  8. Nie trzymajmy naszego dziecka w izolacji – niech od samego początku wrasta w społeczeństwo, poznaje swoje prawa i obowiązki.
  9. W obecności dziecka zawsze bądźmy spokojni, cierpliwi i zrównoważeni – nasz niepokój, gniew czy zniecierpliwienie zawsze ujemnie odbija się na dziecku.
  10. Stosujmy więcej nagród niż kar, pamiętając o tym, że więcej dobrego można osiągnąć chwaląc – niż ganiąc.

Pamiętajmy :

  • Gdy dziecko doświadcza krytycyzmu – uczy się pogardzać.
  • Gdy dziecko doświadcza wrogości – uczy się agresji.
  • Gdy dziecko doświadcza drwin – uczy się być skrytym.
  • Gdy dziecko doświadcza wstydu – uczy się  poczucia winy.
  • Gdy dziecko doświadcza wyrozumiałości – uczy się być cierpliwym.
  • Gdy dziecko doświadcza wparcia – uczy się pewności siebie.
  • Gdy dziecko doświadcza pochwał – uczy się doceniać.
  • Gdy dziecko doświadcza sprawiedliwości – uczy się być uczciwym.
  • Gdy dziecko doświadcza bezpieczeństwa – uczy się zaufania.
  • Gdy dziecko doświadcza aprobaty – uczy się lubić siebie.
  • Gdy dziecko doświadcza przyjaźni i akceptacji – uczy się znajdować miłość w otaczającym świecie.

(wg Dorothy Nolte)

Rady dla Rodziców:

  • Nie przeciągaj pożegnania w szatni: pomóż dziecku rozebrać się, odprowadź je do sali, pocałuj i wyjdź.
  • Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu; jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami może wszystko wymusić.
  • Kontroluj, co mówisz. Zamiast: już możemy wracać do domu, powiedz: teraz możemy już iść. To niby niewielka różnica, ale jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk.
  • Nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w żłobku, to powoduje niepotrzebny stres (bodźców jest tak dużo, a poza tym ustalenie przez dziecko, co było dziś, a co wczoraj, jest niezmiernie trudne!).
  • Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do żłobka tata, rozstania z tatą są mniej bolesne.
  • Kiedy Ty zaakceptujesz nową sytuację, Twoje dziecko też to zrobi! Dzieci bowiem najlepiej wiedzą, kiedy ich rodzice się czymś stresują, a kiedy są spokojni.
  • Pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze uśmiechem!